17 Korpus Zmechanizowany

17-й механизированный корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	marzec 1941
Dowódcy
Pierwszy	generał major Michaił Pietrow
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Baranowicze
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane

17 Korpus Zmechanizowany (ros. 17-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Formowanie

Formowanie Korpusu rozpoczęto w marcu 1941 roku w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Sztab Korpusu rozlokowany był w Baranowiczach na Zachodniej Białorusi.

Skład

• 27 Dywizja Pancerna,
• 36 Dywizja Pancerna,
• 290 Dywizja Zmotoryzowana,
• 22 batalion motocyklowy,
• 532 samodzielny batalion ?
• 80 samodzielny zmotoryzowany batalion inżynieryjny,
• 381 polowa kasa Gosbanku.

Wyposażenie

22 czerwca 1941 17 Korpus Zmechanizowany liczył 16 578 żołnierzy (46% stanu etatowego) oraz miał na stanie:

• 36 czołgów, w tym:
  • 24 BT,
  • 3 T-26, w tym 2 czołgi z miotaczami płomieni,
  • 11 T-37/T-38/T-40^[1] .
• 670 samochodów^[2].

Dowódcy

• generał major Michaił Pietrow

Działania

W chwili ataku Niemiec na ZSRR korpus znajdował się w składzie wojsk Frontu Zachodniego. Całkowicie rozbity w rejonie Baranowicz przez oddziały niemieckiej 2 Grupy Pancernej z Grupy Armii „Środek”.

Zobacz też

• Korpusy zmechanizowane Armii Czerwonej