Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1941 |
Rozformowanie |
1945 |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa Operacja wiślańsko-odrzańska | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość |
21 Armia (ros. 21-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Tuż przed atakiem III Rzeszy na Związek Radziecki została przerzucona z głębi kraju w stronę granicy zachodniej[1]. Okrążona została przez wojska niemieckie w rejonie Kijowa. Podczas wyjście z okrążenia pod koniec września 1941 poniosła dotkliwe straty[2]. W latach 1941–1945 wchodziła w skład kilku związków operacyjno-strategicznych Armii Czerwonej, w tym Frontu Południowo-Zachodniego[3], Frontu Centralnego[4] i Frontu Stalingradzkiego[5]. Następnie, będąc w składzie wojsk 1 Frontu Ukraińskiego uczestniczyła w walkach na ziemiach polskich[6].
Dowodzona była przez gen. płk Dmitrija Gusiewa. Funkcję szefa sztabu pełnił gen. por. Grigorij Buchowiec[7]. Uczestnicząc w operacji wiślańsko-odrzańskiej nacierała w kierunku Śląska, tocząc przy tym boje z wojskami niemieckimi w rejonie Tarnowskich Gór, Bytomia, Chorzowa, Zabrza, Gliwic, Grodkowa, Jasienicy Dolnej, Krapkowic, Niemodlina, Opola i Strzegomia[8]. Wałbrzych zdobyła 8 maja 1945[9].
Dowódcy:
Szefowie sztabu: