64 Armia
64-я армия
ilustracja
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

10 lipca 1942

Rozformowanie

1 maja 1943

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Wasilij Czujkow

Ostatni

gen. por. Michaił Szumiłow

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Podległość

Front Stalingradzki, Południowo-Wschodni, Doński i Woroneski

64 Armia (ros.  64-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Armia powstała 10 lipca 1942 r. na podstawie zarządzenia Naczelnego Dowództwa z 9 lipca 1942 r. na bazie 1 Armii Rezerwowej.

12 lipca 1942 roku armia została włączona do nowo utworzonego Frontu Stalingradzkiego. Wraz z początkiem strategicznej operacji obronnej Stalingradu jej wysunięte oddziały toczyły uparte walki z awangardą niemieckiej 6 Armii nad rzeką Cymła. Następnie zatrzymała ofensywę południowego zgrupowania przeciwnika na linii Surowikino – Ryczkowo, a potem na lewym brzegu Donu.

Na początku sierpnia 1942 r., W obliczu groźby przedostania się przez 4 armię pancerną wroga do Stalingradu od południowego zachodu, wojska armii zostały wycofane na zewnętrzne obwody obronne Stalingradu, gdzie kontynuowały walki obronne.

Od 7 sierpnia armia wchodziła w skład Frontu Południowo-Wschodniego, a od 28 września ponownie wchodziła w skład Frontu Stalingradzkiego. Pod koniec sierpnia odpierała ataki wroga na centrum ugrupowania frontu, a na początku września została skierowana na wewnętrzną linię obrony Stalingradu i utworzyła linię obronną na linii Staro-Dubowka – Elchi – Iwanowka, gdzie toczyła zaciekłe walki do 12 września, po czym broniła południowo-zachodnich przedmieść i południowej części Stalingradu. Po rozbiciu obrony Frontu Południowo-Wschodniego i wycofaniu jego wojska za Wołgę, armia pozostała na prawym brzegu Wołgi i broniła obszaru na południe i południowy zachód od Stalingradu.

Gdy wojska radzieckie przeszły do kontrofensywy 19 listopada 1942 roku, armia posuwała się w ramach głównej grupy uderzeniowej Frontu Stalingradzkiego w kierunku Sowiecka, Kałacza. 23 listopada dotarła do rzeki Czerwlenaja, a następnie walczyła przeciwko otoczonym w Stalingradzie wojskom niemieckim.

W dniu 1 stycznia 1943 roku weszła w skład Frontu Dońskiego i wzięła udział w likwidacji okrążonej grupy wojsk niemieckich pod Stalingradem.

Po zakończeniu likwidacji wojsk niemieckich w Stalingradzie, od 6 lutego 1943 r., armia wchodziła w skład grupy armijnej gen. por. Trubnikowa, która znajdowała się w odwodzie Naczelnego Dowództwa.

W dniu 1 marca 1943 armia weszła w skład Frontu Woroneskiego i zajęła pozycje obronne wzdłuż rzeki Doniec w rejonie miasta Biełgorod. Toczyła tam walki obronne.

W dniu 1 maja 1943 roku armia za zasługi w bitwie stalingradzkiej została przemianowana w 7 Gwardyjską Armię.

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]

Skład[1]

[edytuj | edytuj kod]

sierpień 1942

[edytuj | edytuj kod]

wrzesień 1942

[edytuj | edytuj kod]

październik 1942

[edytuj | edytuj kod]

listopad 1942

[edytuj | edytuj kod]

grudzień 1942

[edytuj | edytuj kod]

styczeń 1943

[edytuj | edytuj kod]

luty 1943

[edytuj | edytuj kod]

marzec 1943

[edytuj | edytuj kod]

kwiecień 1943

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Na podstawie Боевой Состав Советcкой Армии Часть II i III, Военное Издательство Министерства Обороны СССР Moskwa wyd. 1972.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]