Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
10 lipca 1942 (I formowanie) |
Rozformowanie |
4 listopada 1942 (I formowanie) |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. por. Wasilij Kuzniecow |
Ostatni |
gen. por. Władimir Kołpakczi |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość |
Front Stalingradzki, Doński, Południowo-Zachodni, Front Briański[1], Centralny i Białoruski |
63 Armia (ros. 63-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Armia została sformowana 10 lipca 1942 r. na podstawie dyrektywy Naczelnego Dowództwa z 9 lipca 1942 r. z przemianowania 5 Armii Rezerwowej.
12 lipca 1942 roku armia została włączona do nowo utworzonego Frontu Stalingradzkiego, a od 30 września do Frontu Dońskiego i wzięła udział w bitwie stalingradzkiej. Podczas walk obronnych armia utrzymywała linię wzdłuż lewego brzegu Donu – na północny zachód od miasta Sierafimowicze i uniemożliwiła zajęcie Stalingradu z marszu, co było planem niemieckiego dowództwa.
Pod koniec sierpnia we współdziałaniu z 21 Armią przeprowadziła serię kontrataków na lewą flankę wojsk niemieckich nacierających na Stalingrad, jej oddziały sforsowały Don i utworzyły przyczółek na jego prawym brzegu na zachód od Sierafimowicz, który odegrał ważną rolę w momencie przejścia wojsk radzieckich do kontrofensywy.
Od 29 października 1942 r. armia wchodziła w skład Frontu Południowo-Zachodniego i prowadziła walki obronne.
4 listopada armia została przemianowana początkowo w 1 Gwardyjską Armię, którą już 5 grudnia przemianowano w 3 Gwardyjską Armię.
Ponownie armia została sformowana 27 kwietnia 1943 roku na bazie 2 Armii Rezerwowej.
29 kwietnia 1943 roku armia została włączona w skład Frontu Briańskiego. Od 22 maja broniła linii obronnych wzdłuż rzek Zusza – Nerucz i toczyła walki obronne na południowy wschód od Mcenska.
W okresie lipiec – sierpień wzięła udział w operacji orłowskiej, w czasie której uczestniczyła w rozbiciu szeregu niemieckich oddziałów z 2 Armii Pancernej i 9 Armii. We współpracy z 3 Armią w dniu 5 sierpnia wyzwoliła Orzeł. W dniu 18 sierpnia dotarła do rzeki Optucha, gdzie zajęła pozycje obronne. W czasie tej operacji w walkach przeszła około 150 km.
Następnie uczestniczyła w okresie od 1 września do 3 października w operacji briańskiej, w czasie której przekroczyła rzekę Desna, wyzwoliła miasta Trubczewsk (18 września), Starodub (22 września) oraz wspólnie z 1 Korpusem Pancernym i 48 Armią Nowozybkow (25 września). Na początku października dotarła do rzeki Soż i wkroczyła na terytorium Białorusi.
8 października 1943 roku weszła w skład Frontu Centralnego (w dniu 20 października przemianowany na Front Białoruski). W ramach tego frontu uczestniczyła w operacji homelsko-rzeczyckiej w dniach 10–20 listopada 1943 roku, biorąc udział w wyzwoleniu części wschodnich regionów Białorusi. Po zakończeniu tej operacji zajęła pozycje obronne i prowadziła jedynie lokalne walki mające na celu poprawę linii obronnej.
18 lutego 1944 roku armia została rozwiązana, a jej oddziały przekazano do 3 i 48 Armii.