Wolfgang Amadeus Mozart var produktiv og skreiv i mange sjangrar. Dei mest kjende verka hans er skriven innan opera, pianokonsertar og sonatar, symfoni, og strykekvartettar og strykekvintettar. Mozart skreiv òg mange soloverk for piano, andre former for kammermusikk, messer og anna kyrkjemusikk, fleire dansar, divertimenti, og andre former for lett underhaldning.

• Forkortinga "K." eller "KV" syner til «Köchel Verzeichnis», som er er ein meir eller mindre kronologisk katalog over verka til Mozart av y Ludwig von Köchel. Merk at katalogen har vorte endra fleire gonger, noko som har ført til at fleire verk har fått same KV-nummer.
• Komposisjonane til Mozart i lista under er sortert tematisk, altså etter kvar slags type komposisjon det er. Ikkje alle tematiske grupper av verka til Mozart har fått eit generelt akseptert nummer. Köchel nummererte til dømes berre symfoniane (1 til 41), pianokonsertane (1 til 27, utan å ta med nokre tidlege transkripsjonar av Mozart) og eit par andre grupper. Det meste av kammermusikken og vokalmusikken hans har ikkje ei slik nummerering (eller i det minste ikkje ein akseptert ein).
• Relativt få av komposisjonane til Mozart har opusnummer, sidan mange av komposisjonane ikkje vart publiserte medan han levde, så opusnummera er ganske upraktiske å nytte for komposisjonane hans.

Mozart skreiv symfoniar i ein periode på 24 år, frå 1764 til 1788. I følgje nyare forsking skreiv ikkje berre Mozart dei 41 symfoniane ein ofte ser i tradisjonelle katalogutgåver, men opp mot 68 komplette verk. Den originale nummereringa har fått stått uendra, slik at den siste kjende symfonien hans likevel heiter «Nr. 41». Somme av symfoniane (K. 297, 385, 550) vart endra av komponisten etter dei første versjonane.

Det er fleire nummererte symfoniar frå den tidlege barndomen til Mozart.

• Symfoni nr. 1 i Ess-dur, K. 16
• Symfoni nr. 2 i H-dur, K. 17 (tvilsam, tilskriven Leopold Mozart)
• Symfoni nr. 3 i Ess-dur, K. 18 (tvilsam, av Abel)
• Symfoni nr. 4 i D-dur, K. 19
• Symfoni nr. 5 i H-dur, K. 22
• Symfoni nr. 6 i F-dur, K. 43
• Symfoni nr. 7 i D-dur, K. 45
• Symfoni nr. 8 i D-dur, K. 48
• Symfoni nr. 9 i C-dur, K. 73
• Symfoni nr. 10 i G-dur, K. 74
• Symfoni nr. 11 i D-dur, K. 84
• Symfoni nr. 12 i G-dur, K. 110
• Symfoni nr. 13 i F-dur, K. 112

Det er òg fleire unummererte symfoniar frå denne perioden.

• Symfoni i F-dur, K. Anh. 223 (19a)
• Symfoni i G-dur, "Old Lambach", K. Anh. 221 (45a)
• Symfoni i F-dur, K. 76 (42a)
• Symfoni i H-dur, K. Anh. 214 (45b)
• Symfoni i D-dur, K. 81 (73l)
• Symfoni i D-dur, K. 97 (73m)
• Symfoni i D-dur, K. 95 (73n)
• Symfoni i H-dur, K. Anh. 216 (C11.03)
• Symfoni i C-dur, K. 96

Desse symfoniane vert stundom underkatagoriserte som «Tidleg» (1771–1773) og «Sein» (1773–1775), og stundom som «Germanske» (med menuett) eller «Italienske» (utan menuett). Ingen av desse vart publiserte medan Mozart levde.

Sjølv om dei ikkje vert rekna som «symfoniar» vert dei tre Divertimenti K. 136–138, i 3-satsa italienske overturestil stundom rekna med blant Salzburg-symfoniane.

• Symfoni nr. 14 i A-dur, K. 114 (1771)
• Symfoni nr. 15 i G-dur, K. 124 (1772)
• Symfoni nr. 16 i C-dur, K. 128 (1772)
• Symfoni nr. 17 i G-dur, K. 129 (1772)
• Symfoni nr. 18 i F-dur, K. 130 (1772)
• Symfoni nr. 19 i Ess-dur, K. 132 (1772)
• Symfoni nr. 20 i D-dur, K. 133 (1772)
• Symfoni nr. 21 i A-dur, K. 134 (1772)
• Symfoni nr. 22 i C-dur, K. 162 (1773)
• Symfoni nr. 23 i D-dur, K. 181 (1773)
• Symfoni nr. 24 i H-dur, K. 182 (1773)
• Symfoni nr. 25 i G-moll, K. 183 (173d B) (1773)
• Symfoni nr. 26 i Ess-dur, K. 184 (1773)
• Symfoni nr. 27 i G-dur, K. 199 (1773)
• Symfoni nr. 28 i C-dur, K. 200 (1774)
• Symfoni nr. 29 i A-dur, K. 201 (1774)
• Symfoni nr. 30 i D-dur, K. 202 (1774)

• Symfoni nr. 31 i D-dur, "Paris", K. 297 (K. 300a) (1778)
• Symfoni nr. 32 i G-dur, "Overture i italiensk stil", K. 318 (1779)
• Symfoni nr. 33 i H-dur, K. 319 (1779)
• Symfoni nr. 34 i C-dur, K. 338 (1780)
• Symfoni nr. 35 i D-dur, "Haffner", K. 385 (1782)
• Symfoni nr. 36 i C-dur, "Linz", K. 425 (1783)
• Symfoni nr. 37 i G-dur, K. 444 (1783)

  I fleire år vart denne katagorisert som ein Mozart-symfoni, men seinare har ein funne ut at han faktisk var skriven av Michael Haydn, og at Mozart berre skreiv ein langsam introduksjon for han.

• Symfoni nr. 38 i D-dur, "Prague", K. 504 (1786)

Dei tre siste symfoniane vart skriven i løpet av tre månader i 1788. Det er truleg at han håpte å få publiserte desse tre verka i lag som ein enkel single opus, men dei vart ikkje publiserte før etter han døydde. Ein eller to av dei kan ha vorte framført i Leipzig i 1789.

• Symfoni nr. 39 i Ess-dur, K. 543 (1788)
• Symfoni nr. 40 i G-moll, K. 550 (1788)
• Symfoni nr. 41 i C-dur, "Jupiter", K. 551 (1788)

Mozart sine solokonsertar for piano og orkester er nummerert frå 1 til 27. Dei første fire nummererte konsertane er tidlege verk. Satsane i desse konsertane er arrangement av klaversonater av forskjellige samtidige komponistar (Raupach, Honauer, Schobert, Eckart, C. P. E. Bach). Solokonsertane 7 og 10 er komposisjonar for tre og to piano. Dei 21 andre er originale komposisjonar for piano og orkester. Av desse vart femten skriven i åra 1782 til 1786, medan han dei siste fem åra berre skreiv to pianokonsertar.

• Pianokonsert nr. 1 i F-dur, K. 37
• Pianokonsert nr. 2 i H-dur, K. 39
• Pianokonsert nr. 3 i D-dur, K. 40
• Pianokonsert nr. 4 i G-dur, K. 41
• Pianokonsert nr. 5 i D-dur, K. 175
• Pianokonsert nr. 6 i H-dur, K. 238
• Pianokonsert nr. 7 i F-dur for tre piano, K. 242
• Pianokonsert nr. 8 i C-dur, "Lützow", K. 246
• Pianokonsert nr. 9 i Ess-dur, "Jeunehomme", K. 271
• Pianokonsert nr. 10 i Ess-dur for to piano, K. 365
• Pianokonsert nr. 11 i F-dur, K. 413/387a
• Pianokonsert nr. 12 i A-dur, K. 414/385p
• Pianokonsert nr. 13 i C-dur, K. 415/387b
• Pianokonsert nr. 14 i Ess-dur, K. 449
• Pianokonsert nr. 15 i H-dur, K. 450
• Pianokonsert nr. 16 i D-dur, K. 451
• Pianokonsert nr. 17 i G-dur, K. 453
• Pianokonsert nr. 18 i H-dur, K. 456
• Pianokonsert nr. 19 i F-dur, K. 459
• Pianokonsert nr. 20 i D-moll, K. 466
• Pianokonsert nr. 21 i C-dur, K. 467
• Pianokonsert nr. 22 i Ess-dur, K. 482
• Pianokonsert nr. 23 i A-dur, K. 488
• Pianokonsert nr. 24 i C-moll, K. 491
• Pianokonsert nr. 25 i C-dur, K. 503
• Pianokonsert nr. 26 i D-dur, "Coronation", K. 537
• Pianokonsert nr. 27 i H-dur, K. 595

• Rondo for piano og orkester i D-dur, K. 382
• Rondo for piano og orkester i A-dur, K. 386

Dei fem fiolinkonsertane til Mozart var skrivne i Salzburg kring 1775. Dei er kjend for dei vakre melodiane og kunstferdige bruken av uttrykksfylle og tekniske karakteristikkar for instrumentet, men Mozart gjekk truleg aldri gjennom alle mogelegeheitane ein har på fiolinen som andre gjorde (t.d. Beethoven og Brahms) etter han.

• Fiolinkonsert nr. 1 i H-dur, K. 207 (1775)
• Fiolinkonsert nr. 2 i D-dur, K. 211 (1775)
• Fiolinkonsert nr. 3 i G-dur, K. 216 (1775)
• Fiolinkonsert nr. 4 i D-dur, K. 218 (1775)
• Fiolinkonsert nr. 5 i A-dur, K. 219 (1775)

Mozart skreiv òg ein adagio og to rondoar for fiolin og orkester .

• Adagio for fiolin og orkester i E-dur, K. 261 (1776)
• Rondo for fiolin og orkester i H-dur, K. 269
• Rondo for fiolin og orkester i C-dur, K. 373

I tillegg finst det to verk som er tvilsamt tilskriven Mozart.

• Fiolinkonsert i Ess-dur , K. 268 (1780) (tilskriven Johann Friedrich Eck)^[1]
• Fiolinkonsert i D-dur, "Kolb", K. 271a ("No. 7") (1777)

Dei fire hornkonsertane til Mozart er av dei mest spelte hornkonsertane som finst. Dei vart skriven for den gode venen til Mozart, Joseph Leutgeb. Konsertane (særleg den fjerde) vart skriven for at soloisten verkeleg skulle få slå seg laus på instrumentet og syne kor flink han var.

Hornkonsertane er kjenneteikna av ein elegant og humoristisk dialog mellom soloisten og orkesteret.

• Hornkonsert nr. 1 i D-dur, K. 412 (1791)
• Hornkonsert nr. 2 i Ess-dur, K. 417 (1783)
• Hornkonsert nr. 3 i Ess-dur, K. 447 (c. 1784–87)
• Hornkonsert nr. 4 i Ess-dur, K. 495 (1786)

• Fagottkonsert i H-dur, K. 191 (1774)
• Konsert for fløyte, harpe og orkester i C-dur, K. 299 (1778)
• Obokonsert i C-dur, K. 314 (har kome til oss some in andre fløytekonsert, men var nesten heilt sikkert ein obokonsert) (1777–78)
• Konsert for klarinett og orkester i A-dur, K. 622 (1791)
• Fløytekonsert nr. 1 i G-dur, K. 313 (1778)
• Fløytekonsert nr. 2 i D-dur, K. 314 (1778) (Eit arrangement av obokonserten over).
• Andante for fløyte og orkester i C-dur, K. 315 (1778)

	K. 364 (3. sats, Presto) Sinfonia concertante for fiolin, bratsj og orkester
Problem med å høyra denne fila? Sjå mediahjelp.

• Sinfonia Concertante for fiolin, bratsj og orkester K. 364 i Ess-dur (1779)
• Sinfonia Concertante for obo, klarinett, horn og fagott K. 297b i Ess-dur Anh. 9 og seinare Anh. C 14.01 (1778)

• Trompetkonsert, K. 47c (tapt)
• cellokonsert, K.206a (1775, tapt)

Dei tidlegare komposisjonane til Mozart var pianosonatar og andre pianostykke, sidan det var på dette instrumentet han fekk den første musikalske opplæringa si. Nesten alt han skreiv for piano var meint for han sjølv (eller systera som òg var flink på piano). Døme på dei tidlegaste verka hans finn ein i Nannerl's Music Book. Mellom 1782 og 1786 skreiv han 20 verk for solopiano (mellom anna sonatar, variasjonar , fantasiar, suitar, fuger, rondo) og verk for fire hender eller to piano.

• Klaversonate for fire hender i C-dur, K. 19d (London, mai 1765)
• Klaversonate for fire hender i D-dur, K. 381 / 123a
• Klaversonate for fire hender i H-dur, K. 358 / 186c
• Klaversonate for fire hender i F-dur, K. 497
• Klaversonate for fire hender i C-dur, K. 521
• Klaversonate for fire hender i G-dur, K. 357 (uferdig)
• Fuge i G-moll, K. 401
• Andante og variasjonar i G-dur, K. 501
• Adagio og allegro (Fantasi) i F-moll, K. 594 (orgel, transkripsjon av komponisten)
• Fantasi i F-moll, K. 608 (orgel, transkripsjon av komponisten)

• Sonate for to piano i D-dur, K. 448 / 375a
• Fuge for to piano i C-moll, K. 426

Han skreiv òg for piano og fiolin. Merk rekkjefølgje for dei to instrumenta, for hovudsakleg er dette klaverdominerte Sonater der fiolinen er meir eit akkompagnement. I seinare år fekk fiolinen ei viktigare rolle.

• Fiolinsonatar KV 6–9
  • Sonate i C for klaver og fiolin, K. 6
  • Sonate i D for klaver og fiolin, K. 7
  • Sonate i H for klaver og fiolin, K. 8
  • Sonate i G for klaver og fiolin, K. 9
• Fiolinaronatar, KV 10–15
  • Sonate i H for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 10
  • Sonate i G for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 11
  • Sonate i A for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 12
  • Sonate i F for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 13
  • Sonate i C for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 14
  • Sonate i H for klaver og fiolin (eller fløyte), K. 15
• Fiolinaronatar, KV 26–31
  • Sonate i Ess for klaver og fiolin, K. 26
  • Sonate i G for klaver og fiolin, K. 27
  • Sonate i C for klaver og fiolin, K. 28
  • Sonate i D for klaver og fiolin, K. 29
  • Sonate i F for klaver og fiolin, K. 30
  • Sonate i H for klaver og fiolin, K. 31

• Fiolinsonate nr. 17 i C-dur, K. 296
• Fiolinsonate nr. 18 i G-dur, K. 301
• Fiolinsonate nr. 19 i Ess-dur, K. 302
• Fiolinsonate nr. 20 i C-dur, K. 303
• Fiolinsonate nr. 21 i E-moll, K. 304
• Fiolinsonate nr. 22 i A-dur, K. 305
• Fiolinsonate nr. 23 i D-dur, K. 306
• Fiolinsonate nr. 24 i F-dur, K. 376
• Fiolinsonate nr. 25 i F-dur, K. 377
• Fiolinsonate nr. 26 i H-dur, K. 378
• Fiolinsonate nr. 27 i G-dur, K. 379
• Fiolinsonate nr. 28 i Ess-dur, K. 380
• Fiolinsonate nr. 29 i A-dur, K. 402 (fragment, fullført av M. Stadler)
• Fiolinsonate nr. 30 i C-dur, K. 403 (fragment, fullført av M. Stadler)
• Fiolinsonate nr. 31 i C-dur, K. 404 (fragment)
• Fiolinsonate nr. 32 i H-dur, K. 454
• Fiolinsonate nr. 33 i Ess-dur, K. 481
• Fiolinsonate nr. 35 i A-dur, K. 526
• Fiolinsonate nr. 36 i F-dur, K. 547

• Variasjonar i G-dur, «La bergere Celimene», K. 359
• 6 variasjonar i G-moll på «Helas, j'ai perdu mon amant», K. 360

• Duett for fiolin & bratsj i G-dur, K. 423 (1783)
• Duett for fiolin & bratsj i H-dur, K. 424 (1783)
• Trio for fiolin, bratsj & cello i Ess-dur, K. 563 (1788)
• Trio for 2 fiolinar & cello i H-dur, K. 266
• Preludium og fuger for fiolin, bratsj & cello, K. 404a

• Strykekvartett nr. 1 i G-dur, "Lodi", K. 80/73f (1770)
• Milanokvartettane, K. 155–160 (1772–1773)

Denne syklusen, i tre satsar, vert reknar for føregjengarar for dei seinare strykekvartettane

• Strykekvartett nr. 2 i D-dur, K. 155/134a (1772)
• Strykekvartett nr. 3 i G-dur, K. 156/134b (1772)
• Strykekvartett nr. 4 i C-dur, K. 157 (1772–73)
• Strykekvartett nr. 5 i F-dur, K. 158 (1772–73)
• Strykekvartett nr. 6 i H-dur, K. 159 (1773)
• Strykekvartett nr. 7 i Ess-dur, K. 160/159a (1773)

• Wienerkvartettane, K. 168–173 (1773)

Stilmessig mykje meir utvikla. Ein trur at Mozart i Wien høyrte op. 17 og op. 20 av Joseph Haydn, og at dette gjorde eit djupt inntrykk på han.

• Strykekvartett nr. 8 i F-dur, K. 168 (1773)
• Strykekvartett nr. 9 i A-dur, K. 169 (1773)
• Strykekvartett nr. 10 i C-dur, K. 170 (1773)
• Strykekvartett nr. 11 i Ess-dur, K. 171 (1773)
• Strykekvartett nr. 12 i H-dur, K. 172 (1773)
• Strykekvartett nr. 13 i D-moll, K. 173 (1773)

• Haydnkvartettane K. 387, 421, 428, 458, 464, 465, Opus 10 (1782–1785)

Mozart gjekk attende til kvartetten tidleg i 1780-åra, etter at han hadde flytta til Wien, møtt Haydn og utvikla eit venskap med den elder komponisten. Haydn hadde nettopp publisert Seks kvartettar Opus 33, som ein trur trekte Mozart i same retning. Desse kvartettane vert ofte rekna som eit høgdepunkt i sjangeren.

• Strykekvartett nr. 14 i G-dur, "Våren", K. 387 (1782)
• Strykekvartett nr. 15 i D-moll, K. 421/417b (1783)
• Strykekvartett nr. 16 i Ess-dur, K. 428/421b (1783)
• Strykekvartett nr. 17 i H-dur, "Jakt", K. 458 (1784)
• Strykekvartett nr. 18 i A-dur, K. 464 (1785)
• Strykekvartett nr. 19 i C-dur, "Dissonans", K. 465 (1785)

• Strykekvartett nr. 20 i D-dur, "Hoffmeister", K. 499 (1786)

Dette verket vart publisert av Franz Anton Hoffmeister, samt prøyssiske kvartettar. Dei siste tre kvartettane til Mozart var tilskriven kongen av Preussen Fredrik Vilhelm II.

• Prøyssiske kvartettar, K. 575, 589, 590 (1789–1790)

• Strykekvartett nr. 21 i D-dur, K. 575 (1789)
• Strykekvartett nr. 22 i H-dur, K. 589 (1790)
• Strykekvartett nr. 23 i F-dur, K. 590 (1790)

Strykekvinttetane (K. 174, 406, 515, 516, 593, 614), for to fiolinar, to bratsjar og cello. Charles Rosen skreiv at «generelt vert dei største augneblinka til Mozart innan kammermusikk rekna for å vere strykekvintettane med to bratsjar»^[2]

• Strykekvintett nr. 1 i H-dur, K. 174
• Strykekvintett nr. 2 i C-moll, K. 406 (516b) – Dette er ein transkripsjon for strykekvintett av tidlegare Serenade for hornoktett i C-moll, K. 388.
• Strykekvintett nr. 3 i C-dur, K. 515
• Strykekvintett nr. 4 i G-moll, K. 516
• Strykekvintett nr. 5 i D-dur, K. 593
• Strykekvintett nr. 6 i Ess-dur, K. 614

• Divertimento à 3 i H for piano, fiolin og fiolincell, K. 254
• Trio (Sonate) i G for piano, fiolin og fiolincell, K. 496
• Trio i H for piano, fiolin og fiolincell, K. 502
• Trio i E for piano, fiolin og fiolincell, K. 542
• Trio i C for piano, fiolin og fiolincell, K. 548
• Trio i G for piano, fiolin og fiolincell, K. 564

• Fløytekvartettar (fløyte, fiolin, bratsj, cello) K. 285, K. 285a, K. 285b, K. 298 (1777–1778)
• Sonate for fagott og fiolincell i H-dur, K. 292
• Obokvartett (obo, fiolin, bratsj, cello) i F-dur, K. 370 (1781)
• hornkvintett i Ess, K. 407
• Kvintett for piano og horn (obo, klarinett, horn, fagott) K. 452 (1784)
• Pianokvartett nr. 1 i G-moll K. 478 (1785)
• 12 duettar — For to horn, K. 487 (feilaktig publiert som for bassett)
• Pianokvartett nr. 2 i Ess-dur K. 493 (1786)
• Trio for klarinett, bratsj og piano i Ess-dur, "Kegelstatt", K. 498 (1786)
• Klarinettkvintett i A-dur, K. 581 (1789)
• Adagio og Rondo for glasharmonium, fløyte, obo, bratsj og cello, K⁶. 617 (1791)
• Adagio i C for glasharmonium, K⁶. 617a (1791)

Produksjonen av instrumentalmusikk omfattar fleire Divertimenti, notturni, senerandar, cassations, marsjar og dansar, i tillegg til symfoniane. Produksjonen til Mozart for orkester er skriven for strykeorkester (som den tidlege Divertimenti K. 136–138), samt for blåseinstrument og varierte kombinasjonar mellom dei to.

• Serenade nr. 1 i D-dur, K. 100
• Serenade nr. 3 i D-dur, "Antretter", K. 185
• Serenade nr. 4 i D-dur, "Colleredo" K. 203
• Serenade nr. 5 i D-dur, K. 204
• Serenade nr. 6 i D-dur, "Serenata Notturna", K. 239
• Serenade nr. 7 i D-dur, "Haffner", K. 250
• Notturno i D for fire orkester (Serenade nr. 8), K. 286 (1776–77)
• Serenade nr. 9 i D-dur, "Posthorn", K. 320
• Serenade nr. 10 for tolv horn og kontrabass i H-dur, "Gran Partita", K. 361
• Serenade nr. 11 for horn i Ess-dur, K. 375
• Serenade nr. 12 for horn i C-moll, K. 388
• Serenade nr. 13 for strykekvartett & bass i G-dur, "Eine kleine Nachtmusik", K. 525

• Galimathias Musicum (Quodlibet), K. 32 (1766)
• Cassation i G, K. 63 (1769)
• Cassation i H, K. 99 (1769)
• Divertimento i Ess, K. 113 (1771)
• Divertimento i D, K. 131 (1772)
• Divertimenti, K. 136–138 (1772)
• Divertimento i D, K. 205 (1773)
• Divertimento i F, "Lodron", K. 247 (1776)
• Divertimento i D, K. 251 (1776)
• Divertimento i H, "Lodron", K. 287 (1777)
• Divertimento i D, K. 334 (1779–80)
• 25 Stykke (fem divertimenti) for tre bassetthorn, K. 439b (K. Anh. 229)
• Divertimento for to horn og strykarar, «Ein musikalsk spøk», ("Ein Musikalischer Spaß"), K. 522

• Marsj i D-dur, K. 62 (introduksjon til K. 100 serenade, òg nytta i Mitridate, re di Ponto)
• Marsj i D-dur, K. 189 (truleg opninga/avsluttninga til K. 185 Serenade)
• Marsj i C-dur, K. 214
• Marsj i D-dur, K. 215 (for å opne og/eller avslutte Serenade, K. 204)
• Marsj i D-dur, K. 237 (for å opne og/eller avslutte Serenade, K. 203)
• Marsj i F-dur, K. 248 (nyttast med Divertimento, K. 247)
• Marsj i D-dur, K. 249 (for å opne og/eller avslutte Serenade, "Haffner", K. 250)
• Marsj i D-dur, K. 290
• Marsj i D-dur, K. 335, nr. 1 (truleg for å opne Serenade, "Posthorn", K. 320)
• Marsj i D-dur, K. 335, nr. 2 (truleg for å avslutte Serenade, "Posthorn", K. 320)
• Marsj i C-dur, K. 408, nr. 1
• Marsj i D-dur, K. 408, nr. 2
• Marsj i C-dur, K. 408, nr. 3
• Marsj i D-dur, K. 445 (nyttast i lag med Divertimento, K. 334)

Mozart skreiv mange dansar for orkester, mellom anna sjangrane minuetto (meir enn 100), Kontradans og allemande (eller Teitsch, eller Laendler, eller tyske dansar).

Produksjonen hans av menuettar følgjer hovudsakleg Haydn, som hadde ein langsam karakter i dansane sine. Allemandane (56 mellom 1787 og 1791) vart hovudsakleg skriven for dansehallane i Wien. Kontradans-verka vart hovudsakleg skrivne i Wien.

Kyrkjemusikken til Mozart er hovudsakleg vokal, men det finst òg instrumentale døme som Sonate da Chiesa for to fiolinar, kontrabass og orgel, komponert mellom 1767 og 1780.

• Messe nr. 1 ("Missa brevis") i G-dur, K. 49
• Messe nr. 2 ("Missa brevis") i D-moll, K. 65
• Messe nr. 3 i C-dur, "Dominicusmesse", K. 66
• Messe nr. 4 ("Missa solemnis") i C-moll, K. 139
• Messe nr. 5 ("Missa brevis") i G-dur, K. 140
• Messe nr. 6 ("Missa brevis") i F-dur, K. 192
• Messe nr. 7 i C-dur, "Missa i honorem Sanctissimae Trinitatis", K. 167
• Messe nr. 8 ("Missa brevis") i D-dur, K. 194
• Messe nr. 9 ("Missa brevis") i C-dur, "Spatzenmesse", K. 220
• Messe nr. 10 ("Missa brevis") i C-dur, "Credo Mass", K. 257
• Messe nr. 11 i C-dur, "Spaurmesse" or "Piccolomissa", K. 258
• Messe nr. 12 ("Missa brevis") i C-dur, "Orgelsolo", K. 259
• Messe nr. 13 ("Missa longa") i C-dur, K. 262
• Messe nr. 14 ("Missa brevis") i H-dur, K. 275
• Messe nr. 15 i C-dur, "Kroning", K. 317
• Messe nr. 16 ("Missa solemnis") i C-dur, "Missa aulica", K. 337
• Messe nr. 17 i C-moll, "Den store", K. 427
• Rekviem i D-moll, K. 626 (gjort ferdig av Franz Xaver Süssmayr etter Mozart døydde)

Av anna kyrkjemusikk Mozart skreiv finn ein:

• God is Our Refuge, K. 20
• Scande Coeli Limina i C, K. 34
• Kyrie i D-moll for sopran, alto, tenor og bass, K. 90

Tre settingar av Marian antiphon Regina coeli:

• Regina Coeli for sopran, kor og orkester, K. 108
• Regina Coeli for sopran, kor og orkester, K. 127
• Regina Coeli for solistar, kor og orkester, K. 276

• Te Deum, K. 141
• Exsultate, jubilate, K. 165

To aftansangar:

• Vesperae de Dominica i C, K. 321
• Vesperae solennes de confessore, K. 339 (1780)
• Kyrie i D-moll, K. 341
• Ave verum corpus, K. 618

I tillegg til fire litaniar, mange offertorium, salmar, motettar og andre fragment frå messer.

• Kyrkjesonate nr. 1 i Ess K. 41h (1772)
• Kyrkjesonate nr. 2 i B K. 68 (1772)
• Kyrkjesonate nr. 3 i D K. 69 (1772)
• Kyrkjesonate nr. 4 i D, K. 144 (1772)
• Kyrkjesonate nr. 5 i F, K. 145 (1772)
• Kyrkjesonate nr. 6 i B, K. 212 (1775)
• Kyrkjesonate nr. 7 i F, K. 241a (1776)
• Kyrkjesonate nr. 8 i A, K. 241b (1776)
• Kyrkjesonate nr. 9 i G, K. 241 (1776)
• Kyrkjesonate nr. 10 i F, K. 244 (1776)
• Kyrkjesonate nr. 11 i D, K. 245 (1776)
• Kyrkjesonate nr. 12 i C, K. 263 (1776)
• Kyrkjesonate nr. 13 i G, K. 274 (1777)
• Kyrkjesonate nr. 14 i C, K. 278 (1777)
• Kyrkjesonate nr. 15 i C, K. 328 (1779)
• Kyrkjesonate nr. 16 i C, K. 329 (1779)
• Kyrkjesonate nr. 17 i C, K. 336 (1780)

• Fuge i Ess-dur, K. 153 (375f)
• Fuge i G-moll, K. 154 (385k)
• Ouverture i C-dur, K. 399 (385i)
• Fuge i G-moll, K. 401 (375e)
• Eine kleine Gigue, K. 574
• Adagio og Allegro i F-moll for mekanisk orgel, K. 594 (1790)
• Fantasia i F-moll for mekanisk orgel, K. 608 (1791)
• Andante i F for lite mekanisk orgel, K. 616 (1791)

• Die Schuldigkeit des ersten Gebots, K. 35 (1767)
• Apollo et Hyacinthus, K. 38 (1767)
• Bastien und Bastienne, K. 50=46b (1768)
• La finta semplice, K. 51 (1768)
• Mitridate, re di Ponto, K. 87 (1770)
• Ascanio in Alba, K. 111 (1771)
• Betulia liberata, eit oratorium, K. 118=74c (1771)
• Il sogno di Scipione, K. 126 (1772)
• Lucio Silla, K. 135 (1772)
• Thamos, König in Ägypten (1773, 1775)
• La finta giardiniera, K. 196 (1774–75)
• Il re pastore, K. 208 (1775)
• Zaide, K. 344 (1779)
• Idomeneo, K. 366 (1781)
• Die Entführung aus dem Serail, K. 384 (1782)
• L'oca del Cairo, K. 422 (1783)
• Lo sposo deluso, K. 430
• Der Schauspieldirektor, K. 486 (1786)
• Le nozze di Figaro, K. 492 (1786)
• Don Giovanni, K. 527 (1787)
• Così fan tutte, K. 588 (1789)
• Die Zauberflöte, K. 620 (1791)
• La clemenza di Tito, K. 621 (1791)

• Publikasjonar av musikken til Mozart frå Project Gutenberg
• Gratis notar av verka til Mozart frå Mutopia Project
• Digitized version of the Complete New Mozart Edition (NMA)
• Ei omfattande liste over verka til Mozart frå classical.net